Στις 23/8 πραγματοποιήθηκε μαζική πορεία ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής. Κατά την διάρκεια της πορείας ξέσπασαν συγκρούσεις με τους μπάτσους οι οποίες οδήγησαν στην μαζική προσαγωγή ενός ολόκληρου λεωφορείου με 78 άτομα, τα οποία μεταφέρθηκαν στο τμήμα Πολυγύρου. Οι δύο σύντροφοι αρνήθηκαν να περάσουν από σήμανση (δακτυλικά αποτυπώματα, φωτογραφίες) κι έτσι την επόμενη μέρα δικάστηκαν με τις κατηγορίες της στάσης, της διατάραξης κοινής ειρήνης και επιπλέον της απείθειας. Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν η ποινή της φυλάκισης 17 μηνών με αναστολή. Πέρα από αυτά το τμήμα Πολυγύρου διέταξε την διοικητική απέλαση για τους δύο συντρόφους, πρωτοφανής ποινή για τόσο μικρές κατηγορίες. Οι σύντροφοι μεταφέρθηκαν στην ΓΑΔΘ και αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από 10 μέρες με το διοικητικό δικαστήριο να ορίζει την απέλαση τους μέσα σε διάστημα ενός μήνα. Την απόφαση αυτή ακύρωσε η δίκη προσωρινής διαταγής, η οποία έδωσε το ελεύθερο παραμονής στην χώρα μέχρι την τελική δίκη.
Η στάση αυτή της άρνησης στην διαδικασία λήψης δακτυλικών αποτυπωμάτων – φωτογραφιών αλλά και γενικότερα η άρνηση συνεργασίας με τις αρχές είναι για εμάς μια αξιοπρεπής – καθαρά πολιτική στάση που υποστηρίζουμε αναμφισβήτητα, καθώς γεννά μια πτυχή αντίστασης ενάντια στο καθεστώς υποταγής που το κράτος επιχειρεί να επιβάλλει.Είναι κομμάτι του αγώνα ενάντια στην κοινωνία ελέγχου που καθημερινά παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις με την εξέλιξη των τεχνολογικών μέσων που αποτελούν όπλο στα χέρια του συστήματος.
Βλέπουμε τον κοινωνικό έλεγχο να έχει έντονη παρουσία στην καθημερινή μας ζωή, τόσο με τις κάμερες που ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνία αλλά και σε κάθε ευθεία, καταγράφοντας την κάθε μας κίνηση, τις παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνομιλιών, τους μπάτσους και τους σεκιουριτάδες στους δρόμους, όσο και με τα δεκάδες έγγραφα που χαρτογραφούν τις κινήσεις μας και συνεισφέρουν αποτελεσματικά στο φακέλωμα. Η κοινωνία ελέγχου μέσω της οικογένειας, των σχολικών κελιών, του στρατού, της εργασίας, των ψυχιατρείων-ψυχοφαρμάκων, των φυλακών και τέλος με την παραπληροφόρηση των μίντια αποτελεί ένα πολυεργαλείο απαραίτητο για την επιβίωση του συστήματος. Συντηρεί τα συμφέροντα κρατών και κεφαλαίου ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί, διατηρεί και ενισχύει τον λήθαργο στον οποίο βρίσκονται οι μικροαστοί. Δεν πρέπει να παραληφθεί το γεγονός ότι η κύρια βάση του κοινωνικού ελέγχου είναι η διάχυση του φόβου που διευκολύνει την χειραγώγηση της μάζας και την διατήρηση της τάξης. Η τιμωρία και ο παραδειγματισμός είναι αυτά που επιβάλλει το κράτος σ’ όποιον αντιστέκεται και μάχεται εναντίον του. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι με όσους αντιστέκονται και εξεγείρονται σε κάθε μορφή εξουσίας και κανονικότητας.
ΩΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΘΕ ΔΟΜΗΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΩΣ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
